Afgelopen weekend zijn we met een groep van 10 man/vrouw (duits, engels, americaans, nederlands) van de spaanse school naar Monterrico geweest.

Monterrico is een klein badplaatsje, gelegen aan de Pasific Coast van Guatemala. Het plaatsje staat bekend om haar vulkanische zwarte zandstranden en jaarlijkse toevloed van overzeese schildpadden. Hoewel er natuurlijk wel een paar buitenlandse toeristen waren, is het plaatsje vooral een belangrijke weekend vluchtplaats voor inwoners van Guatemala City. In vergelijking met de grote stad, is het daar voor Guatemaltecos een paradijs om te kunnen ontvluchten van de criminaliteit en drukte. In het plaatsje zijn geen pinautomaten of engelstalige menukaarten te vinden. Verder zijn er heel veel eettentjes direct op straat. Ook zijn er twee natuurreservaten,  een Mangrove forest/swamp met heel veel vogels en een turtle/crocodile reservaat.

We hadden er een bungalow gehuurd voor het weekend omdat we met een grote groep waren. Bij de bungelow zat een eigen grote voortuin en zwembad bij in, waarvanuit je een prachtig uitzicht had over de zee.

De eerste avond hadden we in de bungalow gekookt en gedronken. Toen we om 1 uur snachts klaar waren om de strandfiestas uit te checken, bleek alles al uitgestorven.

Zaterdagochtend/begin middag op het strand gelegen en smiddags zijn we met een motorloze boot de Mangrove ingeweest, waar we veel volgens hebben gespot (helaas geen turtels en krokodillen).

‘Savonds hebben we gegeten in een restaurant en daarna op het strand gefeest met allerlei Guatemaltecos. Deze waren allemaal erg vriendelijk en vonden het leuk om met ons te praten in het gebrekkig spaans. Wat me ook opviel dat het heel normaal was voor Guatemalteese stelletjes (mannetje/vrouwtje) om samen met een ander meisje te dansen. Ik en een ander duits meisje werden de hele tijd gesandwiched door stelletjes. De meisjes dansten ook intiem met ons, terwijl dat voor hen natuurlijk niks betekende, maar ik vond dat wel bijzonder voor een land waar homoseksualiteit een groot taboe is.

Na heel wat Cuba Libres en uitnodigingen om een ander weekend een ander uitstapje te maken, ging ik voldaan naar bed. De volgende dag nog gechilled aan het strand en zwembad en daarna weer met de Minibus naar Antigua.

Posted by admin - 24/01/10 - 4 comments

 

Mijn school organiseert een heleboel uitjes, de een meer geslaagd dan de ander, maar vandaag was het weer een bijzondere. Niet bijzonder qua globale inhoud, want we gingen namelijk een potje voetballen, maar bijzonder in de zin van de uitwerking van de details.

Toen ik me had opgegeven om mee te gaan met het potje voetballen, had ik het allemaal wat knulliger verwacht. Ik verwachtte een klein afgetrapt stoffig veldje, ergens aan de rand van Antigua zelf. Daarnaast verwachtte ik een vriendschappelijk lollig potje balletje overtrappen, maar niks bleek minder waar.

We gingen met 2 minibusjes een aardig stukje uit Antigua, reden langs heel wat bovenstaand beschreven veldjes maar kwamen uiteindelijk hoog in de bergen, wat een prachtig uitzicht gaf, aan bij een echt voetbalstadiumpje. Het grasveld had de juiste afmetingen, kleedhokken en een heuze tribune. De leeraren begonnen zich om te kleden en al gauw hadden ze allemaal hetzelfde voetbaltenu aan (sokken, shorts en shirts). Zo zag het er allemaal wel heel proffessioneel uit. Ook de leerlingen (ook de meisjes) kregen een broekje en een shirt van de school aan, 1 compleet team.

Toen kwam de tegenpartij aan. Het zou een wedstrijd worden met de leraren en leerlingen van de school tegen de Policia Turista. Die gasten zagen er toch wel een beetje bruut uit, zeker nadat zij ook in een ander tenu waren gehezen. De meeste van hen droegen ook nog eens scheenbeschermers en zagen er naar uit alsof ze het wel heel serieus namen.

Ik had het eerste gedeelte van de eerste helft meegespeeld, maar was al snel buiten adem door een slechte conditie, een brandende zon en de flinke altitude daarboven in de wolken. Daarnaast was het ook niet zo leuk om tegen de brute politie te spelen die wel erg graag wilden winnen. Je verwacht dat ze nog een beetje zachtjes doen met de meisjes, maar na een flinke elleboog stoot tegen me oor en paar tot mislukking gedoemde pogingen om de bal te veroveren (ik zonder scheenbeschermers en geen voetbalschoenen, maar mijn Vans) had ik het toch sowieso wel gezien.

Langs de zijlijn heb ik de tweede helft gevolgd met een Cuba Libre in de hand. De directeur van de school had namelijk besloten dat Happy Hour, wat eigenlijk pas in de derde helft zou beginnen, al in de tweede helft van start moest gaan. En Happy Hour betekent niet, 2 drankjes voor de prijs van 1, maar gewoon gratis Cuba Libres slampen.

Op deze manier was het toch best genieten, die voetbalwedstrijd. Toen er plotseling opeens wat raars gebeurde, het ging te snel om te volgen wie er nou precies begonnen was, maar een aanvaller van de tegenpartij kwam in de buurt van ons goal en probeerde te scoren. De keeper van ons team, die overigens geen leraar was van mijn school, maar iemand die meegekomen was (wet niet waar vandaan), schopte de aanvaller in zijn gezicht terwijl hij op de grond lag. Toen kwam natuurlijk het hele politie team op de keeper afgerend om hem vervolgens te schoppen en slaan, waarop vervolgens een paar van ons team er ook weer op af gingen. Gelukkig gingen er een paar leeraren er tussen staan om het te laten ophouden. Maar het spel was gelijk afgelopen, het politie team pakten gelijk hun spullen en gingen er vandoor. Het spelletje was dus nog niet echt afgelopen, maar het was waarschijnlijk wijs om er mee op te houden. Nadat de politie er vandoor was, gingen wij nog even door met het Happy Hour gebeuren, waarna we daarna gelukkig vrolijk en lallend weer naar huis gingen.

Posted by admin - 21/01/10 - 3 comments

 

Vandaag heb ik met een klein groepje van school een Macadamia Nut Tour gedaan. Helaas stelde de tour geen ene moer voor. Op de plantage kregen we een korte uitleg over een oude machine om de schillen van de noten te verwijderen, over een simpel systeem om noten te sorteren op grootte en welke producten ze er allemaal van maakten.

Aan het einde van de tour (in totaal misschien 10 minuten) heb ik ter demonstratie een facial behandeling gehad met de olie van de Macadamia, mijn gezicht voelde super vet, maar wel heel zacht, haha!

Maar wat de tour spannend maakte, was het vervoer naar de plantage. We gingen namelijk met de berucht en beroemde Chickenbus. De oude afgekeurde schoolbussen uit de USA, die hier helemaal gepimpt wordt met Jezus leuzen en kitscherige kleuren en neonlichten. Deze bussen worden voornamelijk gebruikt door het lokale volk, je betaald echt werkelijk niks voor een ritje ergens naartoe. De prijs varieert ook voor hetzelfde stuk. Je kan de bussen op elke hoek van de straat aanhouden als je er in wil, en het instappen doen ze ook nog wel eens rijdend (de deur staat open, oude vrouwtjes hijsen ze er gewoon in). Maar er schijnen ook veel ongelukken met de bussen te gebeuren en dat is ook niet zo gek nu ik heb ervaren hoe ze rijden, als gekken!

Posted by admin - 20/01/10 - 0 comments

 

Vandaag heb ik mijn eerste aarbeving ooit gevoeld en het was gelijk een flinke! Volgens metingen was de aardbeving in Guatemala 6.0 op de schaal van Richter.

Ik zat net als iedereen aan tafel met mijn lerares. Plotseling keek mijn lerares mij verschrikt aan en mompelde wat in het spaans. Ik had gelukkig net het werkwoord ”temblar” geleerd, dus ving er iets uit op. Het gekke was dat ik de eerste voelbare beving wel had gevoeld (de reden waarom mijn lerares zo verschrikt keek), maar ik had het nog niet geregistreerd in mijn hoofd als een aardbeving omdat ik die natuurlijk nog nooit had gevoeld.

Toen begon de aarde nog eens flink te schudden. Echt een heel raar gevoel, netalsof je op een gammel treinstation staat waar een dikke goederentrein voorbij komt denderen. Alleen was het in dit geval dus de grond direct onder mijn voeten en mijn maag draaide zich om en ik voelde me duizelig in mijn hoofd (mijn lichaam voelde zich letterlijk gedesorrienteerd). Toch besefte ik nog steeds niet helemaal wat er gaande was, maar toen iedereen, met de leraren voorop naar een open plek in de school renden, ben ik er maar hard achteraan gerend.

Heel stom, kon me herinneren dat ik ooit eens op de basisschool geinstructueerd was om onder een bureau te schuilen in een geval van een aarbeving. Dat was nu dus niet zo’n slim plan. Zorgen dat je geen dak boven je hoofd had, was nu de kwestie.

Staandend in de openlucht en nog niet helemaal begrijpend of het nou een aardbeving was of een volkaan uitbarsting, renden er een paar om het hoekje om de zeer dichtbije volkaan te kunnen zien. Ik had niet geweten wat het verstandigst was in het geval van een volkaan uitbarsting en dikke lava stromen (rennen, maar waar naar toe?), maar gelukkig spoot de volkaan alleen maar dikke aswolken en geen lava.

Iedereen moest nog even bijkomen van de schrik. De lokalen zeiden dat het wel vaker gebeurd, maar dat deze keer wel een heftige was. Daarnaast was iedereen natuurlijk erg opgefokt door de gebeurtenissen in Haiti.

De aarbeving tijdens de les was om half 10 ofzo. Toen we later in huis aan de lunch zaten, begon de aarde weer te trillen. Toen bleven de meisjes die hier het huis verzorgen wel gewoon zitten en glimlachten. Hierdoor was ik wat meer gerust, maar toch riep ik met een glimlach terug “No me gusta!”.

Officieel bericht online

The United States Geological Service recorded an earthquake in Guatemala that measures 6.0 on the Richter scale on January 18, 2010, six days after the Haiti earthquake.

Posted by admin - 18/01/10 - 3 comments

 

Deze week was het een feestweek voor de katholieken, namelijk de viering van de Cristo Negro, die ze hier ook wel de Jesus Negro noemen. Ik snap niet helemaal uit de uitleg die ik heb gehad of men gelooft in een zwarte jezus, of dat het een andere heilige is die ze ook jezus noemen. Maar het schijnt zo te zijn dat het donkere hout waaruit de zwarte jezus is gesneden gebruikt werd omdat deze gelijk was aan de kleurtoon van de originele inwoners van Guatemala. Het is dus een soort vermengeling van de spaanse katholieken die hier koloniseerden en de aard van de originele inwoners toentertijd.

Ik heb er zelf jammer genoeg niet veel van meekunnen maken, omdat ik niet zo goed wist waar ik moest zijn voor deze viering. Om zomaar elke kerk binnen te lopen vond ik een beetje ongepast, omdat het toch echt een lokale viering is en niet voor toeristen. Ik heb het wel aan wat lokale mensen hier gevraagd, die wisten wel dat er feest was, maar niet waar omdat ze er zelf niet  heen gingen. Er schenen hier en daar wel grote prossesies te zijn geweest, maar die heb ik dus ook gemist. Wat wel voor iedereen niet te ontgaan was, waren de vele bombas die op elke hoek werden afgestoken. Hier bestaat vuurwerk vooral uit knallers en knetters.

Posted by admin - 15/01/10 - 0 comments

 

Het is al weer een week geleden dat ik de volkaan Pacaya heb beklommen, dus het verhaal zal er iets minder spectaculair uitkomen dan het werkelijk was, maar het was me toch een avontuur!

In de lonely planet stond een heel verhaal over de gevaren die er vroeger waren, namelijk veel bandieten die toeristen beroofden. Maar omdat er nu toeristen politie rondloopt zou het nu wel veilig zijn. Toch is het advies, altijd met een groep en gids blijven. Daarnaast stond er in de lonely planet dat er ook nog wel eens toeristen geraakt worden door een rondvliegend stuk lava. Dus veel plezier gringos!

Aangekomen bij de voet van de volkaan kregen we een gids toegewezen, hij zou ons begeleiden naar de top en weer terug. Ook hij zei dat het belangrijk was om bij elkaar te blijven in een groep of we allemaal een zaklamp bij ons hadden voor de afdaling in het donker.

Na 2 uur zonder echte pauzes met een hoog tempo de volkaan op te klimmen waren we op de hard geworden lava korst aangekomen. Ik dacht dat we gewoon vanaf een afstand de stromende lava zouden bekijken, en dat was ook zo. MAAR, tussen de hard geworden lava waar we overheen liepen, was door scheuren heen ook hot lava te zien. Je moest dus heel voorzichtig zijn waar je je voet neer zette en over de scheuren met daaronder lava heen springen. 1 stap verkeerd en doeg voetje. Er waren ook mensen met goedkope schoenen waarvan het rubber van de zool was weggesmolten omdat de stenen waar we overheen liepen zo heet waren.

Het voelde er letterlijk en figuurlijk ‘Like Hell’. Het rook er overal naar verbrand rubber en zwavel, door de dampende hitte die onder de stenen vandaan kwam en brandende zon zag je geen hand voor ogen en het was iedereen voor zichzelf daarboven. Sommige stukken harde korst brokkelde af als je er op ging staan, dus ik vond op dat moment niet zo leuk meer. Metaforisch gezien bevonden we ons op de chocolade korst van een ijsje. De hele korst zou kunnen afbreken en gaan verschuiven. Toch stonden er mensen gewoon marsmellows te smelten. Maar nog het ergste van het hele verhaal, onze gids was opeens heel snel langs een ander stuk dan we omhoog waren gekomen, weg van de groep. Ik had knikkende knieen door te veel inspanning en te weinig gegeten, dus ik was samen met iemand anders van mijn groep dezelfde weg weer afgedwaald, zonder gids, maar tenminste wel op eigen tempo.

Weer op gewone aarde, waren we met zijn drieen, zonder gids. Omdat er zoveel verhalen rondgingen over risicos van overvallen wilden we niet als gemakkelijke prooien met zijn drieen blijven wachten in de hoop dat onze groep nog achter ons was. Daarom namen we maar het zekere voor het onzekere en zijn we een andere groep gevolgd. Ondertussen in het donker langs een smal steil bergpad naar beneden, wat niet dezelfde weg was dan dat we boven waren gekomen. De gids van die groep mompelde iets van dat we moesten wachten op onze eigen gids, waardoor we het idee kregen dat de bus van die groep ergens anders stond dan die van ons. Maar in het donker op dat pad alleen zijn was voor ons drie geen optie, dus toch maar die groep gevolgd. Na een bizare afdaling in het donker kwamen we aan bij een restaurant, waar we onze eigen groep hebben opgewacht. In het donker kon je de stromende lava heel goed zien, dat was echt bizar dat we daar zo dichtbij waren geweest..

Door het verliezen van mijn gids en knikkende knieen van inspanning heb ik dit avontuur helaas niet optimaal kunnen ervaren. Het laatste gedeelte bestond namelijk meer uit first things first (veiligheid van mezelf) dan genieten, maar al met al was het toch wel heel bijzonder om het allemaal zo van dichtbij te zien. In een 1ste of 2de wereldland, zouden ze dit nooit toestaan, dus het is toch wel uniek (en gekkenwerk).

Klik hier of op de foto om naar mijn picasa fotoalbum van de volkaan Pacaya te gaan.

Posted by admin - 13/01/10 - 2 comments

 

Nog een kleine update>

Het was weer even zoeken naar mijn huis, het werd al weer donker dus ik moest opschieten.
Toen ik hier aankwam, was er al een andere jongen gearriveerd en daarna kwamen nog twee jongens en een meisje die voor vrijdag en zaterdag naar het strand waren geweest. Allemaal Amerikanen, wat de verleiding groot maakt om engels te spreken, maar ik ben nu dus gelukkig niet meer alleen. Vanavond met hen waarschijnlijk nog even het centrum in om wat te drinken en morgen vast ook wel een leuke activiteit.

De “amas de casa”  hadden eten voor mij en de andere gasten gemaakt, ik had honger dus het was heerlijk!

Posted by admin - 10/01/10 - 9 comments

 

Wat foto’s van gebouwen & mensen in Antigua.

Posted by admin - 09/01/10 - 0 comments

 

Hola, buenos dias!

Ik ben veilig aangekomen in Antigua. Mijn vlucht in Amsterdam vertrok om 8 uur ´s ochtends en ik kwam aan op mijn bestemming om 4 uur ´s nachts Nederlandse tijd. Mijn vlucht in Amsterdam had wat vertraging door sneeuw op het vliegtuig waardoor ik in Madrid hard moest rennen om mijn overstap te halen. Daar vertrok mijn vlucht ook weer te laat. Eenmaal opgestegen had het vliegtuig dikke turbulentie, zo erg dat ik echt dacht dat we gingen neer storten. Zelfs de stoere mannen die naast me zaten, hadden de angst duidelijk op hun gezicht staan. Maar goed, ik was blij dat ik geland was. Gelukkig werd ik opgehaald vanaf het vliegtuig naar het huis waar ik twee weken verblijf. Daar aangekomen bleek het niet de accomodatie te zij die ik had geboekt (geen prive badkamer, maar een klein kamertje zonder privacy), maar in plaats daarvan krijg ik nu wel eten als het goed is. Ik ben er nu nog alleen, maar maandag zullen er weer andere studenten zijn als de lessen weer beginnen. Even afwachten dus.

Verder heb ik hier een beetje in de stad rondgelopen, heel mooi is het hier, maar wel heel toeristisch. Overal Amerikanen en heb hier zelfs al een Macdonalds en een Burger King ontdekt. Echt zonde, in zo´n oud spaans koloniaals gebouwtje.

Het is 7 uur eerder hier. Indien je me wilt bellen, kan dat natuurlijk, ik heb al een Guatemaals nummer:  0050247303837

Indien je via zo´n goedkoop naar het buitenland nummer belt, valt het allemaal wel mee met de kosten. Ik heb zelf geprobeerd te smsen, maar die komen blijkbaar niet aan helaas. Misschien dat het aan de provider ligt, misschien moet ik het eens met een andere provider proberen.. Dan zal ik dus ook weer een ander nummer hebben, maar dat meld ik dan wel op de site.

Morgen zal ik wel weer even online zijn, ik denk om een uurtje of negen Nederlandse tijd. Via de Skype kunnen we dan gratis bellen! Mijn skype is mijn hele naam aan elkaar.

Groetjes!

Posted by admin - 09/01/10 - 4 comments

 

Er waren een stel gekken die vroeg uit hun warme nestje waren gekomen om mij uit te zwaaien!

Thanks lieve vriendjes en familie, dat was heel verwarmend!

Posted by admin - 08/01/10 - 0 comments

« Previous Page — « Previous entries

Next entries » — Next Page »