We zijn zonder spinnen- en slangenbeten de jungle weer uit gekomen, hoewel deze beestjes overal te vinden waren.

Onze jungeltocht betrof 5 dagen, 4 nachten en hiervan was geen een te veel. Hoewel we niet in het echte echte Amazone gebied zaten (daarvoor moet je dieper Brazillie in), zaten we wel in de oorsprong van het Amazone gebied en dat is toch ook bijzonder om mee te maken als je uit de stad komt. Het was dus heel normaal dat er Tarantula´s over de binnenkant van het dak van je bamboe/rietenhutje liepen. De niet giftige slangen verstopten zich tussen het houtwerk van de schuur van onze lodge, en de kaaimannen prooiden op iets eetbaars in de rivier die langs onze lodge liep..

Om in het junglegebied te kunnen komen, namen we vanuit Quito de 8 uur durende nachtbus die ons naar Lago Agrio bracht. Omdat de bus langs allerlei bergwegen en dorpjes reed (waar natuurlijk zoals altijd iedereen maar te pas en te onpas uitstapt), was de busrit erg onconfortabel en hebben we haast niet kunnen slapen. Toevallig kwam er op mijn mp3-speller een verstopte audio-novel voorbij, zodat we 4,5 uur zoet waren met een ¨voor het slapen gaan verhaal¨.

Aangekomen in Lago Agrio ontmoeten we 2 meisjes die in dezelfde logde als wij gingen verblijven. In de eerste instantie dachten we geen klik te hebben, maar soms heeft de eerste indruk het nog wel eens mis, uiteindelijk hebben we goed met deze meiden weten te lachen. We werden opgehaald met een jeep die ons na 2 uur rijden bij een ophaalpunt van de Cuyabena rivier bracht. Daar gingen we met een gemotoriseerde kano naar onze lodge. Ook deze tocht duurde iets van 2 uur.

Na geinstalleerd te zijn in ons hutje, hebben we wat gerelaxed in de hangmatten. Daarna gingen we weer met de kano naar een dichtbij gelegen meer, waar we gingen proberen Anaconda´s te spotten. In het meer stonden namelijk half onder water gelopen bomen waar ze zich altijd verschuilen. Helaas hebben we er geen een weten te spotten, maar toen we aan het zwemmen waren in het meer (zou helemaal veilig moeten zijn), beleefden we wel een hoogtepunt. Voor ons zagen we een prachtige zonsondergang en achter ons scheen de volle maan met een warme gloed over het meer. Maar als toppunt kwamen er toen een paar roze zoetwater dolfijnen voorbij zwemmen die wel zin hadden in een beetje interactie. Terwijl wij in het water lagen, maakten zij hier en daar een paar vrolijke sprongen.

De volgende dag ginge we de lokale Shamaan bezoeken. Hiervoor gingen we naar een Indianen gemeenschap. Daar kregen we te zien hoe Cacaobonen gedroogd werden en gaf de Shamaan ons een kleine introductie in een verdrijvingssessie. Ook vertelde hij over de opleiding die enkele mannen uit de verschillende gemeenschapen tot Shamaan volgen. Hij had de technieken van zijn opa geleerd, en nadat deze overleden was, had hij nog een andere leraar gehad. In totaal duurt de opleiding iets van 30 jaar, waarin de leerlingen alles van (hemel) en aarde dienen te bestuderen. Hierin is de natuur natuurlijk het middelpunt. Elke plant heeft zijn eigen diening, zo worden veel planten als medicijnen gebruikt voor de mensen daar, maar de medicijnen die men in de westerse samenleving gebruikt, stammen ook van origine uit de jungle (suplementen of surogaten). Na het 30 jaar bestuderen van planten en het universum, moeten de leerling Shamanen een heftige test doorstaan. Ze moeten een hele heftige natuurplant-trip doorstaan voordat ze zich als volwaardig Shamaan kunnen voordoen. Deze trip duurt 24 uur en is zo veel heftiger dan welke halucinerende drug dan ook, die somige mensen voor de lol nemen. Deze drug is alleen te overleven na 30 jaar aan voorbereiding, waardoor de leerling Shamanen hopelijk het verschil tussen goed en kwaad kunnen onderscheiden en waardoor men mentaal sterk genoeg is om gefocussed te blijven op de trip en kunnen blijven realiseren wat realiteit is, wat goede en kwade spirits zijn, en niet letterlijk mentaal gestoord worden (in de leerlingengroep van onze vertellende Shamaan hadden maar 2 van de 8 leerlingen het gehaald om de trip te doorstaan en niet blijvend geflipt te blijven). Zo vertelde hij ook dat hij zijn zoon al bijna voor de volle 30 jaar had opgeleid en dat deze het tot aan heden nog niet had aangedufd om de eindexamen-drug tot zich te nemen.

Naast deze heftige tripdrug gebruiken de Sjamanen  de veel lichtere tripdrug Ayahuasca of  (Ya´He) omzich letterlijk van binnen en geestelijk te reinigen.  Ayahuasca is een plantmedicijn uit het Amazone gebied. Het kan het bewustzijn verruimen, een effect dat meestal tussen de 4 en 8 uur duurt. De effecten variëren van licht stimulerend tot extreem visionair. Ayahuasca wordt doorgaans als sjamanistisch communicatiemiddel of medicijn toegepast, vooral tijdens ceremoniële sessies waarin de Sjamanen het gebruiken om tot inzichten te komen om anderen te helpen.

Wanneer een Sjamaan hiervan onder invloed is, kan hij gemakkelijk de aura´s van anderen zien waardoor hij gemakkelijker kan sturen. Het wordt vooral gebruikt bij angstproblemen of andere psychische toestanden. Amazone Sjamanen en medicijnmannen nemen Ayahuasca om te communiceren met de natuur of om een spirituele diagnose te stellen bij een patiënt. Ayahuasca is voor hen een hulpmiddel om de confrontatie aan te gaan met de rijkdom van de geest, de onmetelijkheid van het heelal, en diepe angsten, wat na overgave kan culmineren in een diepe, helende extase. Eén van de effecten van Ayahuasca is dat veel mensen ervan moeten overgeven, en velen krijgen diarree. Het reinigt dus het lichaam door de lichamelijke effecten, en de geest door de veelbetekenende psychologische ervaringen of visioenen. Men rapporteerd meestal na een diepe Ayahuasca-ervaring zich helder en herboren te voelen.

Hoewel dit al altijd mijn interesse heeft gewekt, was ik me er niet van te voren bewust dat het mogelijk was deze drugs in zijn volledigheid (midden in de jungle, mogelijk onder begeleiding van een Shamaan) tot je te nemen. Ik was er dus niet mentaal op voorbereid en heb deze unieke ervaring dus aan me voorbij laten gaan.

Bij een andere Indianen familie kregen gingen we onder begeleiding van een Indianenvrouw brood maken van een soort Casava plant. Bij het hele proces van raspen tot aan bakken moesten we onze eigen handen uitstekken, waardoor we leuk betrokken werden bij het proces. Het brood smaaktte daarom extra lekker!

Op de derde dag s´ochtends met de boot vogels spotten en gingen we overdag een wandeling maken door de jungle. Tijdens deze tocht liet onze gids ons van alles ruiken en proeven en zien. Hij vertelde dan over waarvoor het allemaal gebruikt kon worden (hars uit de bomen voor fakkels, kaneelachtige planten voor smaak, boomschorsen voor bepaalde klachten etc.). Zo wist hij ook precies welke plant hij moest open snijden om er Lemon-mieren uit te halen. Deze mieren leven in de nerven van de takken van de plant en smaken naar limoen. We moesten er een heleboel voor opeten voordat we de smaak echt konden proeven, maar wanneer eet je nog meer mieren?

We gingen padelend met onze kano terug. Hierbij zat een Brits meisje voorop, met wie ik het had gehad over Beverly Hills Troopers, en al gauw noemde ik haar Goldie (Hawn), waar ze opeens door haar geblondeerde krullende haar veel van af had. Zij riep dan af en toe, met haar leuke accent, ¨Come on Troopers!¨ S´avonds deden we nog een korte nachthike om nocture dieren te zien. Helaas bleef het bij een paar een spinnen en de vel oplichtende rode ogen van Kaaimannen in het water.

Diezelfde avond werd ik bewerkt met het sap van vruchten die we zelf die dacht geplukt hadden, wat Henna bevat.  Omdat onze gids zei, denk aan een dier van hier, had ik voor mezelf een soort tribal-vogel ontworpen. De kokhulp was erg gebiologeerd van mijn ontwerp en begon met al het personeel te bespreken welke vogel het zou kunnen zijn. Nadat ik hem vertelde dat ik gewoon maar wat had verzonnen, was hij gelukkig niet teleurgesteld en wilde hij het origineel bewaren. Hij was dan ook degene die het met veel geduld en net veel beraad met anderen het ontwerp op mijn bovenrug heeft getekend.

Omdat ik nog moest wachten totdat de tattoo´s waren opgedroogd, zaten we nog met een klein groepje na te borrelen. Opeens bestond het idee om te gaan skinny dippen, en nadat het veel te jonge loca amerikaanse meisje zich van haar kleding had ontdaan sprong opeens iedereen naakt de rivier in. Die avond ervoor had men op die spot nog een Kaaiman ontdekt, dus het gespetter in het water ging gepaard met veel gegil en andere spanning. Gelukkig had iedereen nog twee billen bij het afdrogen, waarna we nog met zijn allen wat lines uit Fear and Loathing quoten.

De volgende dag was ik zo brak als een hoentje, de rest van de groep ging die dag naar huis, maar wij hadden 5 dagen geboekt, en hadden de gids voor ons zelf. Hij wilde ons graag wat bijzonders laten zien en nam ons mee naar een tweede meer, waar verder geen andere toeristen boten komen. Het was een prachtig meer, maar het was wel erg ver terug peddelen. Toen gingen we nog een 3 uur durende tocht door de jungel doen, opzoek naar de modderpoel waar de Tapiers gedurende nacht vertoeven. Omdat ik had gezegd dat ik graag een Tapier wilde zien..wilde onze gids ons graag een afdruk van het beest laten zien (daar zou je hem alleen snachts kunnen treffen). Omdat de wandeling opzichzelf al de moeite waard was, vertelde ik hem niet dat ik al lang een afdruk had gezien. Al met al zijn we die dag, met onze brakke hoofd en lichaam, van 9 tot 7 uur aan het sporten geweest (wandelen en peddelen). Die avond, liet ik onze gids mijn foto´s zien van alle dieren die ik al in Costa Rica op de lens had gezet. Toen begreep hij waarom ik niet dol enthausiast reageerde wanneer hij ons met moeite een aap liet zien, en hij schreeuwde ook uit, waarom heb je niet gezegd dat je al eens een afdruk hebt gezien?

Die avond dronken we nog een door de gids zelfgemaakte cocktail en de volgende dag vetrokken we weer naar de bewoonde wereld..

We zijn na de jungle naar Banos gegaan, waar we weer gefietst hebben en watervallen hebben bewonderd. Vandaag probeerden we Cuenca te bereiken, maar door de Semana Santa festiviteiten is elke Equaridoraan op vakantie en is elke bus vol. We zijn daarom gestrand in Riobamba en gaan morgen weer met onze reis richting het zuiden verder.