Vandaag hebben Wouter en ik helaas afscheid moeten nemen van Evert, zijn 6 weken zaten erop. Op het vliegveld van Panama City namen we ”emotioneel gezellig” afscheid van elkaar (ik sip hem om te moeten achterlaten na 6 weken, en hij natuurlijk ook nog eens sip dat hij in zijn eentje naar huis moest). Evert zou 3 uur later het vliegtuig naar Miami en verder pakken, waar Wouter en ik het vliegtuig naar Quito in Equador namen.

Aangekomen in Quito had ik een groter gevoel van verandering van sfeer en omgeving in vergelijking met de overgangen tussen de landen in Centraal Amerika, hoewel ik het verschil nog niet kan benoemen.

We namen de taxi naar een uitgezocht hostel in de oude buurt van de stad. In Panama City was de oude buurt echt een enorme getto, maar in Quito valt het allemaal reuze mee. We hebben de buurt een beetje te voet verkend, waar heel wat oude coloniale gebouwen en kerken te zien waren. Zo ook een kerk waarvoor 6 ton goud is gebruikt om elke centimeter van de kerk een goud jasje te geven.

We hebben gegeten in een semi lokaal restaurantje, waar het eten heel goedkoop was. Gelukkig serveerden ze daar niet echte authentieke gerechten, waar we over gelezen hebben, bloedworst soep of koeienhoeven soep of allerlei ingewanden. Maar een gebakken cavia aan een stok zal ik misschien toch nog eens willen uitproberen..

Morgen gaan we waarschijnlijk een kleine hike doen op een van de omliggende bergen hier rondom de stad, zodat we nog hoger op komen en van het uitzicht kunnen genieten. Daar zal het nog kouder zijn dan het al in de stad is, we moesten toen we savonds hier buiten liepen dikke truien aan. We wisten wel dat het koud zou zijn, maar hadden toch stiekem gehoopt dat het mee zou vallen!