We zijn drie nachten verbleven op het magische eiland de Ometepe. Dit eiland heeft zich midden in het meer van Nicaragua gevormd door het onstaan van twee volkanen in het holoceen. In de krater van 1 vulkaan heeft zich later een meer gevormd. De vulkanen zijn op alle plaatsen van het eiland zichtbaar, en het leven op Ometepe cirkelt er letterlijk omheen. Alle dorpjes liggen aan de voeten van de vulkanen en om vanuit het ene dorpje naar het andere dorpje te komen, moet men helemaal om de vulkanen heen rijden. De wegen die daar liggen zijn bar slecht, en we hebben 2 uur in een oude schoolbus gezeten om een aantal kilometer te overbrugen, maar dat komt ook omdat ze overal stoppen.

Op de eerste dag zijn we gaan wandelen naar een natuurlijke spring op het eiland. Vers water dus, maar helaas hadden de lokalen er een betonnen bak om heen gebouwd, zodat het meer leek op een vies zwembad, omdat er ook allemaal blaadjes in dreven, dan op een natuurlijk verschijnsel. Maar het water, op de vieze blaadjes en mos stukken in het water na, was glashelder en lekker fris.

De volgende dag twijfelde Evert en ik of we weer zouden vertrekken of toch nog een dagje langer zouden blijven. Omdat het openbaar vervoer erg slecht was op het eiland, en taxi´s heel duur, was het lastig om op eigen houtje dingen te gaan ondernemen. Een vulkaan beklimmen zagen we niet zitten in de hitte die we in de schaduw al nauwelijks konden handelen. De klim zou namelijk 8 uur in totaal zijn, heen en weer.

De rest van de tripjes waren behoorlijk prijzig, maar we zijn toch nog een dag gebleven en ik heb samen met een Nederlands stel die we op de boot naar het eiland hebben ontmoet een paardrijtripje gemaakt. Evert ging er op de fiets achterna omdat hij bang was weer alergisch te worden. Op de heenweg gingen we over de weg naar een volgend dorpje. Daar gingen we de een beetje historisch doen. De eerste bewoners van Ometepe waren Nahuas indianen. In het voetspoor van de Nahuas vestigden vervolgens de Niquirano indianen belangrijke nederzettingen op het eiland. Hiervan kan men op Ometepe nog steeds de sporen vinden, in de vorm van stenen met hiëroglyfen. De oudste daarvan dateren van 300 jaar voor onze jaartelling.

Op de terugweg gingen we met de paarden over het strand. Dat was heel leuk en mooi. De paarden wilden alleen maar rennen. We gingen zelfs  in galop. Wat een stuk beter ging dan die gekke draf waarbij je alle kanten uit geschud wordt. Evert heeft vanuit stilstand op fiets nog wat mooie foto´s van ons weten te maken. Die volgen later, want mijn usb en camera krijg ik in dit internetcafe niet aan de praat.

Oh ja, we waren die dag ook erg vroeg opgestaan, namelijk om half 6, want volgens velen is de zonsopgang op dit eiland een van de mooiste. Nou, ik stond aangekleed en wel naast mijn bed om naar de zonsopgang te kijken. Toen was het bewolkt.. Maar we gingen niet alleen voor de zonsopgang vroeg opstaan, maar ook voor een wandeling in het bos. We hadden in de Lonely Planet een wandelroute gevonden die ons wel spannend leek. Om de grootste kans op dieren te zien te hebben, hadden we besloten de tocht zo vroeg mogelijk te doen. Met de zonsopgang was dit natuurlijk een goede combinatie. Toen we om 6 uur gingen lopen, liepen er twee honden met ons mee. Die probeerden we bij het begin van het wandelpad af te schudden. Het pad bestond uit tegen elkaar aangelegde grote keien van de vulkanen, maar de honden vonden het veel te leuk dat ze er op uit konden, en kwispelden met hun staarten en renden vrolijk rond. Wij waren daar niet zo blij mee, want al gelijk in het begin zagen we een hele groep apen. De honden begonnen ook naar ze te blaffen, waardoor de apen er natuurlijk vandoor gingen. Met veel moeite hebben we de honden uiteindelijk weten af te schudden. Toen stonden we letterlijk onder en midden in de groep apen die van de ene boom naar de andere boom slingerden. Maar omdat de apen al wat opgefokt waren door de honden en wij ook maar bleven staan, begonnen ze op een gegeven moment met takken naar beneden te gooien. Toen hebben we maar een sprintje getrokken in doop later nog een groep tegen te komen. Helaas zagen we deze niet meer van zo dichtbij, maar we hebben nog wel twee slangen gezien, Evert ging er bijna opstaan, en een heleboel aparte vogels. Al met al was het vroege opstaan het toch wel waard geweest.