Het is wederom al weer een tijdje geleden, maar ook dit weekend zal ik niet snel vergeten. Met een groep van negen man gingen we dit weekend naar het bekendste meer in Guatemala, Lago Atitlan. Vanaf Antigua is het ongeveer 3 uur rijden in een minibus.

Toen we de vrijdagavond aankwamen, was het te mistig en bewolkt om het uitzicht vanaf boven op de berg te kunnen zien. Het was daarom erg mystiek en spannend wat we zouden treffen als we eenmaal heelhuids zouden aankomen aan de voet van de omliggende vulkanen en aan de rand van het meer.

Omdat het bij aankomst al donker was, konden we het aanzicht niet in zijn volle schoonheid aanschouwen, maar het zeker een plaatje. Omdat er een paar jongens erg honger hadden en moe waren, en het voor hen geen donder uitmaakte waar we sliepen, namen we na drie afwijzingen van hostels waar niet genoeg ruimte was voor de hele groep, genoegen met een goedkoop maar viezig hostel waarvan de buitenkant er ook uitzag als de ghetto. De volgende dag zouden we meer tijd hebben om wat anders te zoeken.

Na op een terras aan het water onze maaltijd genuttigd te hebben. gingen we het dorpje San Pedro ontdekken. Het voorste gedeelte van de groep had als doel een beetje rondkijken waar het leuk is, misschien een beetje avontuur in een achteraf straatje en vooral geen haast om ergens zo snel mogelijk bier te halen. Het achterste gedeelte van de groep had dat wel, dus die was ik met het voorste gedeelte van de groep al snel kwijt geraakt. Maar met ons kleine groepje hadden hoorden we ergens in de verte muziek klinken waar gezellige lichtjes branden. Hier moeten we eens een kijkje gaan nemen zeiden we tegen elkaar. De tent heet Zoola en het was er gezellig hippie achtig. Relaxte mensen die onderuit gezakt naar een live optreden van Brooke Sharkey zaten te luisteren. Ik genoot ook met volle teugen van het optreden, (en zo trof de toeval zich ook later weer in Semuc Champey waar hetzelfde meisje in ons hostel verbleef maar dat terzijde).

Maar nu het spannende van dit avontuur. Iets tegen 11´ven werden we vriendelijk maar toch dringend verzocht om de toko te verlaten. Ik vond het een beetje vreemd waarom ze dit zo gehaast drie keer kwamen vragen of we de rekening wilden betalen, maar een kwartier later werd dit duidelijk.

Ik dacht dat de vroege sluitingstijd lag aan de soort tent, dat het meer een restaurant was dan een kroeg, maar toen we op straat stonden en net bedacht hadden waar het nog meer leuk was om naar toe te gaan, stormden er opeens vanuit het donker vanaf de berg een stuk of 100 man met cowboy hoeden naar beneden. Eerst dacht ik nog, oh leuk, een lokaal feest! Maar toen er een politieauto volgde met een aantal kerels met knuppels, en toen eigenaren van kroegen en hotels op strand een beetje bezorgd en geirriteerd stonden te kijken werd wel duidelijk dat het niet om een gezellig feestje ging, waar de mannen naar toe gingen.

We vroegen het aan een buitenlandse kroegeigenaar: ¨meneer, wat doen al die mannen daar met die hoeden?¨ Het bleek al maanden een grote spanning te staan tussen de lokale bevolking en het toerisme in het plaatsje San Pedro. De lokale bevolking, voornamelijk evangelisch van religie, is het niet met de sluitingstijd eens. De wet in Guatemala stelt 1 uur maximale sluitingstijd, maar de lokale bevolking wil 11 uur. Waarschijnlijk niet omdat ze last hebben van geluidsoverlast, maar meer omdat het niet bij hun geloof past. Om er voor te zorgen dat de kroegen eerder sluiten, zodat zij dus de wet naar eigen wil en hand creeeren, gaan ze al dan niet met geweld toeristen uit kroegen zien te krijgen. In de kroeg waar wij naar binnen wilden, gingen ze alleen met zijn allen met een agressieve houding staan. Omdat de mensen binnen niet wisten wat er aan de hand was, gingen ze naar buiten. Wij besloten daarom ook maar naar bed te gaan.

De volgende dag hoorde ik dat ze het in een andere kroeg met pepperspray hadden gespoten om mensen naar buiten te krijgen. Omdat dit al een paar keer is voorgevallen, spannen de eigennaren van hotels en kroegen nu samen. Maar helaas, deze lokalen hebben de macht in handen. Men is bang dat de toeristen zullen verdwijnen, wat natuurlijk ook negatief is voor de lokalen, maar daar blijken ze niet mee te zitten.

De volgende dag heb ik samen met twee andere meisjes heerlijk gerelaxed in het hippie plaatsje San Marcos. In dit kleine plaatsje zijn er bijna geen kroegen en bestaat het toerisme vooral uit mensen die opzoek zijn naar zichzelf of naar het universme. Yoga cursussen tot aan fullmoon cursussen, waarbij je de 4de week van de cursus geen enkel woord mag spreken om helemaal tot jezelf te kunnen komen. Wij hebben er alledrie een massage genomen. Het grappige was, omdat we natuurlijk niet tegelijk bij 1 iemand terecht konden, we alledrie door iemand anders gemasseerd werden. Na 1 uur massage kwamen we op de afgesproken plek terug om onze ervaringen uit te wisselen, en die waren alledrie totaal anders, ik was bijvoorbeeld de enige die totaal naakt moest voor de full body massage.

Totaal relaxed keerden we met het bootje weer terug in San Pedro. We hadden voor die avond een veel een veel beter hotel geregeld. Het was maar 2 euro duurder, maar dit was het 100 keer waard. Zo´n luxe, dat zou voor ons in europa onbetaalbaar zijn.

Zaterdagavond besloten we maar voor 11 uur de kroeg uit te zijn, uit voorzorgsmaatregel. De volgende dag weer met de boot naar de volgende plaats, namelijk Panachachel. Hier op de markt nog een schoudertas gekocht en daarna weer voldaan met de minibus naar Antigua. Op naar de laatste week school!