Vanuit school werd er gevraagd of we zin hadden om een stukje paard te rijden. Ik vroeg, gaan we dan ook uit Antigua, een beetje door de natuur? Ja we bezoeken een paar omliggende dorpjes. Helaas gingen we maar 1 piepklein stukje over onverharde weg, de rest van de tour moesten de arme paardjes zwoegen over de ongelijk liggende grove keien.

Hoewel de tour opzich heel suf was, qua omgeving en dergelijke, was het toch wel weer even spannend op het paard. Veiligheid eerst, kennen ze niet in Guatemala. We kregen geen enkele instructie over hoe we de paarden moesten besturen of te stoppen. Ga er maar op zitten en gaan met dat paard was meer het motto. Het was de bedoeling dat de paarden gewoon rustig zouden stappen, maar ik zat natuurlijk weer op een paard die alleen maar snel wilde. Om de haverklap begon zij over te gaan in galop of draf (vergeet steeds welk wat is). Maar omdat de stijgbeugels niet op mijn maat stonden, en deze waren ook niet te verstellen, schoot ik steeds uit de beugels en gooide het paard mij dus steeds bij elke sprong de lucht in. Beetje pijnlijke ervaring was dat. Het grappige was, dat wanneer mijn paard begon te rennen, de andere paarden ook volgden waardoor iedereen zat te gillen hohoh!

Nog een spannend momentje was het zitten op een stijgerend paard op de verkeerde weghelft. We reden op een best drukke autoweg, waar de auto’s nogal hard reden. Opeens begon mijn paard te stijgeren en ging op de linker weghelft staan. Auto’s van de linker weghelft kwamen naar mij toegereden, waardoor ik probeerde het paard weer op de rechter weghelft te krijgen. Maar op dat moment kwamen er al weer auto’s van achteren aangereden op de rechter helft, waardoor ik niet terug kon. Gelukkig stopten de toegemoet komende auto’s en kreeg ik uiteindelijk het paard weer onder controle. Zie de foto hieronder! (Klik zoals bij elke foto op de foto om naar het fotoalbum te gaan).

Na het paardrijden hadden we allemaal pijn in onze benen, maar we konden er gelukkig nog wel om lachen.